Długo już nie oglądałem żadnego filmu akcji z Jean
Claude Van Damme, więc postanowiłem sobie nie tyle
odświeżyć jakąś starszą produkcję z jego udziałem, co
zobaczyć co u niego słychać w nieco nowszych
produkcjach. W przeciągu 2 tygodni pod nóż poszły 3
filmy. I o dziwo po zobaczeniu ''Krzyżowego ognia'' oraz
''Skazanego na piekło'', byłem pozytywnie zaskoczony,
pomimo, iż nie jestem maniakiem twórczości tego aktora
(pisałem o tym po seansach). Nie spodziewałem się ,że
w dzisiejszych czasach ,oglądając kino klasy B z Van
Damme, jestem w stanie przydzielić spore oceny. Stało
się jednak tak, że pierwszy dostał 7 ,a drugi 6. To u mnie
na prawdę wysokie noty. I wcale nie są na wyrost. Nic z
tych rzeczy. Trzecim był ''Uciec ,ale dokąd?'', film starszy,
znany mi i zapewne wielu innym osobom, lecz trzeba było
sobie go przypomnieć. I stało się tak, że otrzymał z tej
trójki najniższą ocenę. Może i aktor sprawniejszy, na
pewno młodszy, ale też i ''uciekinier'' jest dużo
banalniejszy od pozostałych. Charakterystyczny, ale nic
poza tym niestety.
Scenariusz to typowy standard kina z tego gatunku. Nie
ma tu mściciela, ale mamy za to przypadkowego obrońcę
tych którzy są w potrzebie, bo są prześladowani przez
typów, którym się wydaje, że są poza prawem.
Schematyczność, namaszczona lekkim romansem z
kilkoma scenami do zapamiętania, lecz jak zwykle
przesadzonymi w swojej formie. Ot kino lat 90-tych. Kino
akcji, które i tak wyglądało o wiele lepiej niż w dzisiejszych
czasach. Pozbawione takiej masy efektów specjalnych
jakie mamy dziś, ale mające to coś. Mające dusze.
Te wszystkie ''Szklane pułapki'', ''Zabójcze broni'' i tym
podobne filmy, są tego przykładem przecież.
Niestety ''Uciec, ale dokąd?'' pozbawiony jest oryginalnych
dialogów. Wszystko jest takie proste, niczym się nie
wyróżniające. Ścieżka dźwiękowa, w ogóle mi w tym filmie
nie podeszła. Jest istnym kiczem. Tak samo jak wysoko
podciągnięte jeansy naszego bohatera.
Ogólnie przewidywalny, schematyczny, z przeciętną grą
aktorów, naciągniętymi kilkoma momentami, paskudnymi
odgłosami podczas ''lania po pysku''. W pamięć wryć się
mogą sceny z ucieczką na motocyklu po wzniesieniach
(przesadzona również), kąpiel w stawie przy dzieciakach
(niezapomniana mina Jeana), rozmowa o przyrodzeniach
przy obiedzie, walka na widły, a przede wszystkim
Rosanna Arquette pod prysznicem i nie tylko, która
wygląda całkiem sympatycznie :)
Całościowo jednak to typowy średniak u mnie na 5/10.
pozdrawiam