Sentyment, pomysł, dobra gra Arnolda Stanga (kumpla Herkulesa, jego udany komizm z daleka pachnie manieryzmem epoki czarnobiałych filmów), możliwość obejrzenia początków Arniego- wszystko to broni film, choć trudno nie skomentować jego wad.

Dziwię się np.dlaczego tak trudno było znaleźć jakieś ustronne miejsce do nakręcenia scen na Olimpie i scen w piekle. Już w studiu byłoby lepiej, niż w plenerze co skutkuje tym, że zarówno na Olipmie jak i w piekle słyszymy auta i krzyki dzieci. Sam Olimp ze swoim zachmurzonym niebem (mniemam, że to nowojorski smog) i środkowo-europejskimi nagimi drzewami na jesieni ni jak nie pasują do siedziby greckich bogów. Podziwiam aktorów, którzy kuso ubrani w takie chłodne miesiące musieli tam grać, choć z drugiej strony trzeba dodać, że wypadli słabo, zwłaszcza młode boginie, nie wnikam kim były czy nie czasem jedynie modelkami...
Dalej idzie masa słabo zrealizowanych scen: przyśpieszanie ruchów np. konia by wydawało sie, że szybko biegnie, niedźwiedź (przymknęłabym jeszcze oko na to, że to był człowiek) poruszał się jak małpa nie jak to zwierzę, po walce padł jak człowiek, zamiast leżeć na boku, dalej piorun w ręku Zeusa z prętu budowlanego itp. ehhh

Takie błędy przy produkcji w 1969?! To nie stary czarnobiały film...

Taki sam film nakręcą współcześni nastolatkowie :)