Dokładnie o tym samym myślę! Dla mnie film w ciekawy sposób pokazuje relacje między ludźmi. Konfrontację trochę histerycznego bólu tyłka Annie z nagłym uderzeniem wody sodowej do głowy Lillian spowodowanego podskokiem klasowym i finansowym. Lubię myśleć, że tak naprawdę rozumiem po trochu każdą z nich i każda z nich ma trochę racji. Bo każda z nich jest na swój sposób po prostu egoistką. Tak jak my wszyscy :) Może ja tak na to patrzę, bo miałam w życiu sytuację praktycznie 1:1 jak z filmu i niestety nie skończyła się tak pokojowo. Okazało się, że po wielu latach przyjaźni ludzie się zmieniają, pewne życiowe wybory i priorytety biorą górę i potrzeba zgody i wysiłku obu stron, żeby to pchnąć do przodu. W filmie Annie chowa dumę wyruszając ze znienawidzoną Helen na poszukiwania i jeszcze prosząc o pomoc policjanta wobec którego zachowała się jak świnia (bo też wydaje mi się, że marzył jej się książę z kasą, a zwykły ziomek był zbyt "normalny"), a Lilian finalnie przeprasza ją za wszystkie chore akcje i mówi, że to bez niej nie da rady i nie odnajdzie się na własnym ślubie i życiu po nim. Każda trochę odpuszcza, a trochę zostawia "dla siebie". Dlatego właśnie uwielbiam ten film - dla jednych jest sprośną komedyjką, a dla mnie ma dużo większe i ciekawsze przesłanie :)

Amen sister.

taki to film, ze nawet roztrząsać nie warto. 5/10. To nie dramat, miałao byc tak, że ślub zaślepia i często tak jest. To ogromna zmiana + ważna impreza - mozna być wtedy ślepym na kłopoty przyjaciółki. "Można" w sensie: tak to często własnie jest.